Dag 1 30 juli Woensdag
Ik moest veeeeelste vroeg opstaan (7 uur, ik ben namelijk in de vakanties gewent om op 11 uur op te staan), spullen in de auto zetten en richting ’t clubhuis!
Op ’t clubhuis de gebruikelijke ranzige koffie voor hun, de laatste spullen inladen en dan op kampJ. De hangmat die ik mee wou hebben, was zoekL
Natuurlijk gingen we met de kraak, de schouw en de motorvlet. Het was nog een heel gedoe om de boten achter de kraak te hangen uiteindelijk wel gelukt, maar ging zeker niet vlekkeloos.
We gingen richting utrecht, naar de plek waar we ook met mtc liggen.
Eline en ik gingen naar de stuurhut en gelijk moest Eline onder dwang roer gaan houden, terwijl ik voor de navigatie(tonnetjes volgen enzo) moest gaan zorgen. Daarna moest ik met de kraak varen en Eline de navigatie doen. Ik vind het met de kraak varen wel grappig, maar zet mij maar liever op een vletje ofzo. (ik kan er niet zo goed tegen als de kraak wiebelt en bij een vletje vind ik dat niet erg, ja ’t zit tussen me oren) Na het roer houden vonden we dat het tijd was dat de jongens maar roer moesten gaan houden en dat wij lekker op ’t achterdek in ’t zonnetje zouden gaan zittenJ. In de sluis werden de jongens op de boten gezet, wij dachten slim te zijn we blijven gewoon op de kraak en niks doen, maar dat was dus niet zo we moesten maar gaan helpen met de wrijfhoutjes. Nou is dat nog niet zo heel erg, dus we hebben toch nog geluk gehad, vind ik. ’t Was ook een rare sluis vond ik, want de deuren ging niet open zoals een normale sluis, maar ze gingen omhoog, je werd dus nat als je buiten stondL.
In een andere sluis werden de jongens omgekocht met €1. Want een ander bootje drong voor en zo konden de jongens de sluis niet meer in. Dus om zijn schuldgevoelens af te kopen had deze gozer een euro aan de sluiswachter gegeven om die aan de jongens te geven… best kansloos! En er werd gebabbeld over dat ik met de lijnen van de kraak wat zou gaan moeten doen, uhm nee bedankt… We moesten dus op de jongens wachten omdat er dus mensen voordrongen…. Na gewacht te hebben konden we weer verder en moesten we een plekje gaan zoeken. Net voorbij het plekje van mtc. Bij een andere scouting groep waarvan ik de naam alweer vergeten ben. Ze hadden daar een hek met een slot waarvan c/g ook een steutel hadden. Ze hebben gewoon het zelfde slot. Dat vind ik pas kansloos! (eigenlijk vind ik veel kansloos maar daar gaat ’t niet om)
Tijdens het varen was de kraak ook geluidjes gaan maken die hij niet hoorde te maken. dus werd “de woensdag” (Joppe, Kasper, Gertjan) uitgenodigd om te kijken wat er aan de hand was.. maar die wisten het ook niet en dus zouden ze de volgende ochtend maar een monteur bellen.
Het ‘vriendje’ van Eline was ’s avonds ook langs geweest.
Dag 2 31 juli Donderdag
De monteur was dus gebeld, en deze kostte echt mega veel! (logisch dat die geen koffie kreeg (6)) Die monteur had een idee wat het zou kunnen zijn (wist het niet eens zeker ofzo). Dus omdat we nog een dag moesten wachten voordat we (eventueel) verder zouden kunnen gaan, werden wij de stad ingestuurd terwijl hun de motor zouden proberen te maken. Eerst natuurlijk ’t busstation zoeken, de goede bus instappen en uiteindelijk te weinig betalen omdat de buschauffeur niet goed kon rekenen. En dan moet je natuurlijk bij de goede halte uitstappen. Nog een stukje lopen voordat je de winkels ziet. Winkel in winkel uit. Terrasje pakken, ijsjes eten en deze vervolgens laten vallen…. Blond?
Een mega badeend tegen komen en deze vervolgens kopen als cadeautje voor c + g. mega coole winkels ingaan maar niet genoeg geld hebben. Weer eenmaal terug in de bus(die overigens hartstikke eng blijven met dat draaiding erin) werd Eline gebeld of we al onderweg waren, ja we zijn al bijna weer terug.
Natuurlijk hoopte we dat de kraak het weer deed, maar helaas….
Wel hebben ze een alternatief plan bedacht, we gaan op hikeJ, met c en g. Dus zonder de kraak weg, maar wel met de 2 zeilboten. Spullen inpakken, reservekleding pakken en dat op de andere boot leggen dan waar jij de hele dag opzit. Maar natuurlijk als je (bege)leiding bent dan reken je niet op hike en slaap je gewoon luxe op de kraak à matras, kledingkast en dat soort dingen. Dus hebben ze snel Laurens Jan gebeld om allemaal spulletjes te brengen. Intussen hadden ze bedacht dat ze maar gingen douchen, want de watertank was toch vol en wij zouden dat voorlopig niet gaan gebruiken.
Dus hoe maak je een douche op de kraak?
Stap 1 Pak het rode bankje van het achterdek en plaats deze op de plek waar de accu’s staan (naast de wc daarzo)
Stap 2 pak de drinkketel (of hoe je het wilt noemen) en zet de op het bankje, en vul deze vervolgens met (warm) water
Stap 3 pak een klein vergiet plaats deze onder de kraan van de plan
Stap 4 douchen
Omdat het orginele plan nou niet meer door zou gaan, moeten ook de loodsen een ander plan maken en dus zouden deze langskomen om te overleggen. Jord en rené zouden langs komen. Ariëlle kwam ook langs. Ik ben nog geen 2 dagen weg of ik heb me broer en me zus al gezien. Ik wist het, ze missen me gewoon ook al zeggen ze het niet!
’s Avonds toen Laurens jan er was, ging hij uitgebreid vertellen hoe bijzonder “de schouw” wel niet is. “een elegante dame” blablabla….
Waag het dan ook niet om de schouw te beledigen… blablabla
Dag 3 1 augustus Vrijdag
Omdat ze nog een ideetje hadden van wat er mis zou kunnen zijn moesten we nog wachten op hun en hopen dat het zou lukken, maar tevergeefsL we gingen dus alsnog op “hike”
Gesleept door de motorvlet, eerst over een groot kanaal (met grote bootjes) en vervolgens door echt een minimini slootje, waar de kraak echt niet doorheen zou komen,
allemaal bruggetjes. Achtertuintjes bekijken, huizen bekijken enz. na een tijd gesleept te hebben gingen we bij een café liggen om even wat te drinken. De brug die daar in de buurt lag was nogal laag (ik geloof 95 cm). En daar zouden we niet onderdoor komen (ook niet als de mast uit de mik was). En het duurde 3 uur voordat de brug eventueel open zou gaan. We konden niet echt daarop gaan wachten, dus moest er een plan komen. Glenn en Constantijn hadden al grappen lopen maken over dat hun “vroeger” (in die goede oude tijd) gewoon alle spullen uit de boot haalde, de boot volhoosden, eronder door gingen, boot weer leeghoosden, spullen weer aan boord zetten en dan weer verder gaan. Naar de brug gewrikt, terwijl Glenn en Constantijn nog in ’t café zaten te genieten, moesten wij een plan gaan verzinnen over hoe we die brug onderdoor zouden gaan (over de brug is echt geen optie).
De jongens kwamen niet echt met een plan en dus vonden Eline en ik toch dat het volhozen van de boot en niet eens zo heel slecht idee was. Maarja de jongens weigerden de boot voltehozen. Maar omdat ze ook geen ander idee hadden, namen Eline en ik de leiding en werden de spullen van boord gehaald (aan een natte slaapzak heb je natuurlijk ook niks), koolboxen leeggemaakt en met de koolboxen hozen! Boot volgehoosd, onder de brug door, weer leeghozen (en het water stinkt!!!) spullen aanboort zetten en wachten op Glenn en Constantijn. Eline en ik hebben dus de boot volgehoosd en weer leeggehoosd!
Glenn en Constantijn hadden geen zin om de boot vol te hozen, maar de vlet ligt ook wel wat lager, ze zijn er onderdoor gekomen (met een paar schrammen op de voorpunt).
En hop weer slepen, meer achtertuinen en huizen bekijken. Totdat we weer bij een brug kwamen die echt te laag was. Brugwachter zoeken, maar daar moesten we een half uur op wachten. Eline en ik zijn ergens aan gaan bellen om te vragen of we onze handen en de koolboxen mochten wassen. Dat mocht daarna zijn we nog eten gaan halen (croissantjes voor ons 2, ijsjes voor iedereen en roze koeken voor Constantijn en Glenn ze hebben samen er 8 opgegeten, omg!
Eindelijk de brugwachter kwam, we konden weer verder met de sleep en de omgeving bekijken.
Na heel lang slepen kwamen we bij een jachthaven terecht, ook nog een heel gedoe om de jachthaven zelf in te komen. Maargoed het is uiteindelijk gelukt. Toen zijn we het dorpje nog ingegaan om boodschappen te doen. Nasi werd het avond eten. Wij weer richting de boten terug. En maar beginnen met koken. Eline en ik braafjes koken, met advies van Constantijn. En gelukkig hadden we een 2 pits ding want het ging echt traag! En ja hoor op een gegeven moment brand dat stomme ding niet meer, het gas is op! Of wij nou zoveel verbruikt hebben of dat dat ding al bijna leeg was, ik heb geen idee. Maargoed we moesten dus een oplossing bedenken.
En nee mij in een uniform stoppen, water over me heen gooien en aan mensen vragen of we daar mogen koken is geen strak plan. Natuurlijk het uniform aantrekken wel, maar dat water over me heen gooien vind ik wat minder;). Goed, Sander en ik dus bij iemand vragen en gelijk in de roos. Een oud-waterscout. Ja we mochten daar wel koken als we het ook maar weer opruimden, geen probleem. Dus gingen Eline en ik daar koken gezellig praatje maken. Constantijn ook braaf zijn uniformpje aan en de mensen heel erg bedanken. En eindelijk om 11 uur konden Eline en ik ook gaan eten ( we deden het allemaal in porties van 3). En de jongens moesten maar de afwas doen(6).
Toen was natuurlijk ook nog de vraag of we het dorpje nog ingingen of niet. Of nouja ze wilden een café opzoeken en iets over 3 slagbomen? Heel vaag. Want er scheen dus een slagboom ook voor een café dicht te gaan? Ik snap het niet, maar ’t scheen een coffeeshop te zijn en de conclusie was dat ze daar toch maar niet naar binnen gingen… ik lag toen al in de schouw te slapen(A).
Dag 4 2 augustus Zaterdag
Na te laat te zijn wakker geworden (ik kon niet meer douchen) moesten we nog alles opruimen. Eline heeft van die roddelbladen mee gejat, die kansloos maar wel grappig zijn. we moesten eerst nog een stukje slepen en daarna zouden we eerst een klein stukje zeilen, Constantijn zou bij ons dan even aan boord komen. Aangezien we nog niet zo vaak met de schouw gezeild hebben. En dan daarna ging hij terug naar de motorvlet en zouden we het zelf maar moeten uitzoeken.
Toen hij bij ons aanboord zat was er niet zo veel wind dus dat is best jammer.
Op zich is de schouw best cool, de zwaarden vind ik wel grappig alleen ze zijn zo zwaar. En het door de wind gaan is irritant want de giek zit zo laag!! Maar behalve dat zeilt het wel relaxed.
Daarna gingen we weer een stukje slepen, en kwamen we ook de mensen weer tegen bij wie we gister mochten koken. In de sluis kwamen Glenn en Constantijn erachter dat de riemen nog in de jachthaven lagen. Want die hadden ze vannacht er afgehaald zodat ze beter konden slapen, maar ze niet meer terug gelegd. Blond?!
Maar het grappige is, G en C hadden tegen Eline gezegd dat vandaag niemand zou langs komen.
Vanaf dag 1 zijn er al mensen langsgeweest:
Dag 1 Joppe, Gertjan, Kasper
Dag 2 Laurens Jan, Jord, René, Ariëlle, Gertjan schijnt ook geweest te zijn?
Dag 3 Laurens Jan, Onno
Dag 4(vandaag dus) Mirjam en Folker
Dus hebben ze Folker gebeld of hij die riemen wou gaan ophalen.
Nog een stuk slepen (dat slepen wordt op een gegeven moment echt saai maarja). En dan eindelijk zeilen, Braassememeer of zo? Ik weet alleen wel dat ik vorig jaar daar ook ben geweest. Constantijn en Glenn hingen een waterzak (of zoiets) op. Uiteindelijk waren zij eerder aan de overkant en dus hadden zij gewonnen met hun zelfbedachte wedstrijd. Nou gefeliciteerd hoor
We gingen achter het pontje daar liggen. Nu ik trouwens reken dit was de 3e keer dat ik op die plek was…maargoed. We gingen dus bij het pontje daar liggen. En naar de plaatselijke (beruchte) snackbar. Eline en ik werden er op uitgestuurd om een plaatsje in de jachthaven te regelen. Eline mocht vorig jaar op haar zomerkamp daar in de loods slapen. Dus stiekem hoopte we dat dit jaar zoiets ook zou mogen. De havenmeester
vertelde ons dat we in de jachthaven tegenover ’t restaurantje konden liggen.
Wij weer terug het nieuws vertellen dat we daar konden liggen. Terug naar de bootjes en richting de haven. Toen we daar eenmaal lagen wilden wij nog even het dorpje in. Zo gezegd zo gedaan, dus wij het dorpje in, nog een heel gedoe om het te vinden. Inkoopjes braaf gedaan (ondertussen ook gelijk voor Glenn en Constantijn). Wij weer terug, Folker en Mirjam waren aangekomen om dus die riemen te brengen. Wij gingen dus bij hun naast ’t restaurantje zitten. En toen kwam de havenmeester ons vertellen dat we wel in de ark mochten slapen. Hoe vet is dat?!
Wij dus allemaal natuurlijk de ark bekijken, spullen daar dumpen. En weer terug naar ’t restaurantje. Niet veel later gingen Mirjam en Folker weer terug. En gingen we maar eens aan ’t eten beginnen. Onno die had dus die rode kist gebracht, die met de 2 branders erin. Veel makkelijker dan zo’n klein (%*&$@_ camping gasje. Pannekoekjes maken, blijkt dus dat ik flensjes maak, omdat mijn pannekoeken zo dun zijn, boeiend!
En iedereen die langs liep ‘eet smakelijk’ en dat soort dingen, best grappig.
Ook nu hebben we weer laat gegeten!
’s Avonds zijn we nog naar een kroeg gegaan. Wat een beetje saai was. En de jongens waren zeker saai, die gingen gewoon ergens zitten en met een chagrijnig gezicht rondkijken, nee dat werkt om het naar je zin te krijgen. Ik zeg niet dat ik ’t geweldig vond hoor! Nee want ik werd ondervraagt over hoe mijn ideale man eruit zag(of eventueel vrouw). Kansloos! Want dat gaat je niks aan! De jongens zijn op een gegeven moment terug gegaan, ze wilden al eerder weg maar dat mocht niet ofzo? En Eline kwam een paar jongens tegen, waarvan ik haar later maar moest gaan ‘redden’.
Oh en voordat ik het vergeet, ik moest me ID laten zien voordat ik die kroeg in mocht… pfff
En ik ben een cultuur barbaar:-p want ik ken de pindakaas reclame niet iets met schaatser en boer worden. Sultana knuffel ken ik niet. En nog een paar reclame’s kende ik niet XD
Mr. Jummie (sultana monster)
Dag 5 3 augustus Zondag
De ark waarin we sliepen had echt een mooi uitzicht, volgens mij kan je daar gewoon je stoel neer zetten, gaan zitten en uren alleen maar staren naar het water….
Maargoed, ik en Constantijn zouden gaan ochtendzeilen (? Kan dat? Je hebt nachtzeilen, dan dit doe je in de ochtend…)maar meneer had zich verslapen….
En dan gewoon chill wakker worden, niet die ranzige natte huik tegen je haren aan (wat heel irritant is), rustig je spullen inpakken en dan de boot weer inladen, ontbijten op het terras van de haven en niet te vergeten douchen. We kregen appels+kaneel mengels iets van een man er in de buurt woonde.
Daarna afwassen, spullen weer inpakken. Want we moesten vandaag naar ’t scouting eiland, want onze spullen zouden daar afgezet worden. Dus we moesten een stukje weer terug zeilen en dan de andere kant op. En wij lagen de hele tijd voor op hun(Glenn en Constantijn die op ’t vletje zaten) woehoe!
Hihi, op een gegeven moment kwamen we een zeilschool(?) ofzo tegen die aan ’t admiraal zeilen waren, je weet wel 1 boot doet wat en de rest volgt. Het zag er echt heel cool uit! En wij wilden meedoenXD maar ’t lukte niet echt, behalve er een beetje kansloos door heen varen. En toen gebaarde Glenn en Constantijn dat we terug moesten komen, de spullen zouden ergens anders gedropt worden. ‘huh maar waarom dan?’ wij weer terug. En op een gegeven moment begonnen ze ‘busje komt zo’ te zingen, dus ik keek achterom. En halleluja de kraak snel de rest ‘kijk de kraak’. J
eej hij is niet dood we gingen achter het pontje daar liggen, bij de kraak. Jeej hij is er weer, kusje voor de kraak. Spulletjes weer terug aan boord en dan lekker relaxed op de banken gaan zitten. Kletsen met die gekke Kees en Laurens Jan(familie trekje ConstantijnXD?). Die probeerde leven in de jongens (veel te grof)te krijgen, zonder succes overigens. En toen kwam Glenn een tijdje later of een of twee jongens wilde gaan kijken voor een nieuw vaarplan. Maar als er 1 wvjongetje over de dam is volgt de rest. Dus ineen keer waren de jongens weg. En werden Eline en ik ondervraagt over of het nou zo het hele kamp ging. Ja!
Waha, die Kees en Laurens Jan die, hoe kan ik dit nou het beste omschrijven, ‘iets’ voor Joppe. ‘verliefdheid’ zou ik het niet willen noemen, want volgens mij zijn hem gewoon aan ‘t ‘plagen’.
En ik weet niet hoe we er zijn opgekomen, maar we gaan glow in the dark sterretjes op ’t plafond plakken! We worden gesponsord door Kees en Laurens Jan. Als we maar op de sterren schrijven dat hun van Joppe houden XD. Ze zijn echt gek!
We gingen dus met z’n alle patat eten, Joppe kwam er ook bij om Kees en Laurens Jan weer naar huis te brengen.
Eline en ik zijn nog naar de stuurhut gegaan. En dan zeg ik wel dat Kees en Laurens Jan gek zijn. maar Constantijn en Glenn kunnen er ook wat van… Glenn die ging met een verrekijker vanuit de stuurhut een voetbal wedstrijd kijken.
En die Constantijn vind het dus leuk om mijn benen vast te grijpen en deze tegen ’t plafond te zetten, snap je het? Heel irritantXD
Dag 6 4 augustus Maandag
Oh My God! Er is niemand langs geweest vandaag! Een record!! Er zijn dus meer dan 10 mensen langs geweest in 5 dagen tijd! Eigenlijk best sneu, maarja wij konden er niks aan doen(a).
We zijn ’s ochtends het dorpje in gegaan om boodschappen te doen, maarja niemand had tassen meegenomen dus we moesten improviseren… We hebben in ’t dorpje nog gezocht naar de sterren, maar ’t was te ver lopen!
We hebben ‘gebruncht’ op het dek, als je het zo wilt noemen… en er kwamen echt heel veel vletten langs, wel verschillende scouting groepen volgens mij, maar ’t waren er echt veel….
Na de brunch moesten wij ook maar eens gaan zeilen. Ik heb in ’t begin een stuk gezeild. Maar hun wilden zeilend de brug onderdoor (deze brug was nog open). Maar dat mag toch niet? Uiteindelijk heeft een van de jongens dat stukje gezeild (de brug) en daarna ging ik weer zeilen. En op het meer kon je echt relaxed zeilen. Eenmaal terug op de kraak zijn Eline en ik nog gaan zwemmen. De jongens begonnen een watergevecht met
waterpistolen, ik wilde Sander gaan bekogelen met een emmer water, maar dat was een beetje mislukt. En na het zwemmen zijn we begonnen met het koken. Na het gingen de jongens van het eten dat over was een monster maken… best wel kansloos maar ook wel grappig:p
’s Avonds zijn we wezen nachtzeilen. Je kon de sterren echt heel goed zien, dat was echt stoer. En natuurlijk ook al die lichtjes van de kant. Alleen ik was even mega chagrijnig, maar de sterren maakte een groot deel weer goed. Toen ze op een gegeven moment terug wilde konden ze het gat niet meer vinden waar we in moesten, hihi.
En Constantijn, die dus ook aan boord was, zat heel de tijd te zeuren over dat we alles uit de boot moeten halen (lees: schuin gaan). En aan de ene kant heeft hij wel gelijk (een les die ik dit kamp weer geleerd heb) dat je echt de hele tijd je tuig moet laten vieren, totdat die niet verder kan. Ik wist dat wel, maar nu ben ik er echt op gaan letten. En je merkt het wel, gaat vaak al gelijk een stuk sneller. Weer wat geleerdJ (maar voor de andere wv’ers tuig aantrekken werkt soms ook, een tegenbollend zeil werkt niet echt)
Morgenochtend gaan Constantijn en ik ochtendzeilen, om 5 uur! Veel ste vroeg:p maarja beloofd is beloofd.
Dag 7 5 augustus Dinsdag
Argh! Er stond gewoon geen wind! Echt jammer mjah. We zijn een uurtje ’t water ong. opgeweest. We hebben wel gezien hoe het lichter werd, maar er stond gewoon geen windL jammer!
Oh en dan gaat hij foto’s van mij maken, maarja ik was nog een beetje dood, dus ik sta er echt stom op XD. Maar
daarna kon ik wel weer me bedje in (L). en heb nog echt lang geslapen.
We zijn nog het stadje in geweest, we hebben de glow in the dark sterren gevonden, 200 sterren!! Boodschapjes braaf doen, eigen boodschapjes(schoonheidsmaskertjes) nog doen. Bonnen voor Constantijn gevonden (voor een knuffel ofzo?). en dan weer terug zeilen. We hebben weer gezwommen, en geprobeerd me haren te wassen, maar in vies water is dat ook geen succesL.
’s Avonds nog een stomme discussie. Eline wilt graag gaan ‘stappen’, maar de jongens willen dit gewoon echt niet en mij maakt het eerlijk gezegd niet zoveel uit. Ik vind het wel grappig, maar ik zou het niet erg vinden als we niet gingen. Eline en ik waren ze zat, dus wij gingen in het trapgat zitten (het kan daar nog echt gezellig zijn XD) en gingen we onze maskertjes doenJ ff relaxen op kamp…. Maarja die dingen zien er niet uit, dus je kan dat beter doen als je alleen bent ofzo!
Maar na dat we de maskers hadden gedaan begonnen ze weer over die discussie!
Ze vinden Eline volgens mij best kansloos omdat ze het heel de tijd over dingen heeft van ‘toen was hij dronken en dat was zoo leuk!’ blabla. En omdat ik die discussie zat was ging ik naar de stuurhut, maar daar waren ze ook over die discussie aan ’t babbelen. Zucht! Dus omdat het regende ging ik maar schaatsen, snap je ut? Gewoon glijden over ’t dek, als je de mensen zat ben is dit zeker een aanraderJ alleen ze kijken je wel raar aan wanneer je het doet. Volgens mij dachten ze dat ik bezopen was ofzo XD.
Daarna was nog de vraag of we de kant op wilde, er was niet veel te doen en ik had het eigenlijk wel een beetje gehad. Uiteindelijk zijn we niet gegaan. En zijn we maar Casino Royale gaan kijken…. Woehoe mijn eerste ‘bond-film’.
Dag 8 6 Augustus Woensdag
We moesten redelijk op tijd opstaan, want we gingen richting Amsterdam en de kraak moest dus op tijd zijn voor de bruggen.
De jongens hadden gisteravond uitgelegd gekregen hoe ze moesten varen, maar die schattige jongens wisten het vanmorgen niet meer zeker en hadden het ook niet meer gevraagd.. “zucht”.
Dus hebben wij (Eline en ik) onze charmes in de strijd gegooid en zijn we ergens wezen vragen. Wat een irritante rotslootjes moesten we door… nou zit ik me ook af te vragen of de kraak er doorheen is gegaan, maar dat denk ik niet, volgens mij kan dat ook niet eensXD nee die zal wel een om weggetje gemaakt hebben.
Weer ff bij iemand checken of we de goede kant opgingen, ja zeker dat gingen wel maar dat was nog wel een lang stuk dat we moesten vertelde hij ons.
Maar we moesten nog een lang stuk, en dat was voor de wind/ ruime wind. Dus eigenlijk wel te doen. Op een gegeven moment kwam de kraak langs en ze riepen, dacht ik, tot 2 uur. Maar de rest had gehoord ‘tot over 2 uur’ dus zij dachten dat we er om 1 uur moesten zijn (dit was ook wat ze gisteravond hadden mee gekregen). We zouden het dus niet gaan redden, dan maar een sleepje vragen. En als je een zeeverkennertje ben (of het ligt aan de locatie) gaat dit nog wel, uniformpje aan lief kijken en voilá. Na een tijdje hadden we een sleepje, jeej! En het was echt een groot stuk dat wat ze ons gesleept hebben! Op het nieuwe meer, gooide ze ons eraf, en we zagen de kraak. Wij richting de kraak zeilen, maar ze voerde weg :o, geschokt maar misschien was het een stille hint van dat we ze moesten volgen. En ‘big schock’ er waren meer mensen aan boord dan de gebruikelijke drie:O….
Wie zouden de ze zijn? toen we naast de kraak waren werd het duidelijk, ze hadden drenkelingen, schipbreukelingen hoe je het wilt zeggen, opgepikt.
En dan kan je van mij zeggen dat ik een dom blondje ben. Maar een van die mensen daar…. Pff die kwam me echt dom over(ook irriteerde ze mij, geen idee met wat maar ze irriteerde me zoals de meeste mensen dat doen, oef dat klinkt emo-achtig). Mja scouts moeten natuurlijk hulpvaardig zijn enzo, dus kregen ze een sleepje. Oja en wat bleek nou, we hoefden er pas om 2 uur te zijn, dus we waren ruim op tijdXD.
We werden gesleept door de vlet en achterons zo’n bootje dat als je een keer blaast die om valt.
Amsterdam in, nou ben ik 2 weken geleden Amsterdam in geweest om te winkelen, ik vind het maar niks. Al die mensen enzo (jaja, emo!).
We gingen dus grachten in? Wat grotere grachten? Weet ik veel je zag in ieder geval huizen links en rechts van je. En bruggen. Die mensen werden ergens gedropt en wij konden weer verder. Laatste stuk werden we nog gesleept (logisch, want er waren allemaal grote bootjes enzo). En toen gingen we ergens liggen, ik heb geen idee waar, ik ken A’dam niet zo goed. Eline en ik gingen nog boodschapjes doen à nog meer glow in the dark sterren kopen…
En ze op plakkenJ!! Alleen ze vallen eraf en ze hebben me ook verteld (nadat een groot deel van de sterren erop zaten) dat het waarschijnlijk nog een keer geverfd moet worden…. Pff nou dat halen ze het er maar weer af en dan kom ik het daarna weer op plakken (met lijm (6)). Toch hartstikke cool, als je gaat slapen en je hebt een sterrenhemel boven jeJ!!! Er zitten zelfs een paar sterrenbeelden in!!
En natuurlijk ’s avonds dat wat je niet kan ontwijken ‘stappen in Amsterdam’.
Ook heel origineel (aangezien ze dat vorig jaar al gedaan hebben) de wallen zien. Kansloos!
Eerst zijn we met z’n allen naar een Ierse pub gegaan (ofzoiets) en daarna moesten we ’t maar zelf uitzoeken. Dus zijn Eline en ik ergens naar binnen gegaan, de jongens zaten buiten. Eline biertje en ik ‘sneeuwwitje’. Eline heeft namelijk de opdracht gekregen van Joppe (van je familie moet je ’t maar hebben) om mij bier te leren drinken en dat soort rotzooi. El picu, en nog iets? Oh en baco, heb ik al gedronken en op zich is het wel te drinken, maar echt geweldig vind ik het niet. En dan zo’n sneeuwwitje, ook niet echt geweldig. Maar ik heb het ook niet zo op bier en alcohol, och wat ben ik braafJ ik lust het niet(en ja ik heb, vind ik zelf, best veel dingen al geproeft) en ik heb niet echt behoefte aan alcohol. Maargoed nog een reden waarom A’dam stom is, het is duur… (even heel nederlands doen). 5 euro voor een biertje?
Nou heeft Eline het voor elkaar gekregen om samen maar 7 euro te betalen. Maar toch? Beetje kansloos. Maar blijkbaar zijn er genoeg gekken in de wereld om wel naar A’dam te komen, ook al is het alleen maar voor de wallen en de coffeeshops. Wauw die zijn kansloos.
Dag 9 7 augustus Donderdag
Constantijn die wilde heel graag mee zeilen. Dus hij had het er gister al over gehad hoe de boot indeling dan zou moeten worden. En om het maar even zo te zeggen achteraf ben ik bij dat ik bij hem aan boord zat (of hij bij mij, het is maar hoe je het bekijkt). Ik heb met mijn ouders best vaak het IJselmeer overgezeild en dat vond ik niks. Ik ben met zo’n (mini)cruise schip (titanic in ’t klein, zonder de ijsberg enzo) en ik was echt misselijk! (maar de boot schommelde ook heel erg, en ik heb al eerder uitgelegd dat ik daar gewoon niet tegen kan!)
Ik heb dus gewoon echt niks met grote meren, nou is het markermeer niet zo heel groot, maar ik heb het ook niet zo op windkracht 5 en hoger. Agh je kan zeggen wat je wil, maar ik geef toch eerlijk toe dat ik het niks vind?
Maargoed, gelukkig zat ik dus bij hem. Want als hij er niet was geweest was ik daarna denk ik echt heel chagrijnig geweest!
Het was nog eerst een stukje slepen naar de sluizen, het regende al een beetje. Als je de sluizen uit voer kwam je eerst in een soort kom, beetje beschut iets. Dus ’t duurde wel een tijdje voordat we daaruit kwamen.
Maar goed eenmaal lekker aan ’t zeilen, moeten we omkeren want ja we moeten we in de buurt blijven van de jongens (die op de vlet zaten).
Ondertussen begon het al wat harder te regenen. Leve de zeilpakken!
Dat regen wat op het water te recht kwam het zag er echt vet uit!! Je zou het eigenlijk zelf moeten zien (of een foto ervan) mja ik vond het mooi. En ook op een gegeven moment was het echt zo cool (en eng!), eerst kon je nog wel gewoon om je heen kijken en zag je de kant nog wel maar toen in een keer zag je alleen het water en de regen, wel zagen wel nog het vletje maar dat was ook het enige. Gewoon 1 grijze waas waar we in zaten en regen! Aan de ene kant was dat wel cool, maar dat je de kant dan niet meer ziet vind ik niks. En nou zal ik wel overdrijven maar ik zag (ik weet echt serieus geen beter woord) iets wat op een tornado leek, weet je wel je hebt grijze lucht en dan een stuk grijzere lucht. Nou is mij uitgelegd dat dat dus een windhoos is/was. Maar ik vind serieus daarop lijken XD. Het viel wel mee maar ik zat echt zo van ‘uhm Constantijn……. Wat is dat’ ‘AAAH’.
En ja ik weet ook wel dat tornado’s enzo niet voorkomen in Nederland (ik heb wel opgelet bij aardrijkskunde) maar ik vond het nog steeds echt mega eng. En het regende nog steeds echt mega hard! Maar echt 2 minuten daarna zag je ineens blauwe lucht, niet ergens tussen een wolkje maar echt een groot stuk blauwe lucht. Halleluja! Daar zijn volgens mij wel coole foto’s van, dat je echt knalblauwe lucht ziet en daarnaast donkergrijze lucht. En ook ineens zagen we de kraak weer enzo. Maarja we moesten nog een stuk zeilen, maar als de lucht gewoon blauw is ben je echt veel relaxter. En dus zaten we ook gewoon een beetje te ‘keten’.
Koekjes afpakken van Constantijn is een goeie truc, maar hem kietelen werkt natuurlijk ook (6). Oh en eigenlijk ook best sneu, de jongens hebben niet van die zeilpakken en ja met zoveel regen werken die regenpakken van hun ook niet meer. Dus die waren helemaal doorweekt.
Eenmaal weer terug op de kraak, hing ’t ruim helemaal vol met natte spullen. Ik ben toen ook nog wezen zeilen met Constantijn en Erik. Was op zich wel chill. Van ’t zeilen zelf kan ik meestal geen genoeg krijgen (tenzij de wind me te veel word).
Maar wat bleek de jongens hadden dus naar Glenn gebeld, van dat ze dit niet meer leuk vonden. Ah ja en eerlijk gezegd (oh die gaat een goed gevoel krijgen als ik dit zeg/schrijf) ik had het echt een stuk minder leuk gevonden (lees: mega eng) als Constantijn niet aan boord was geweest. Hij weet wat die doet en veel te grof natuurlijk, als er iets moet gebeuren dan doet hij dat ook gewoon.
Zo hij heeft ook weer een ego upgrade, om het zo maar even te noemen, gehad.
Het achteronder is trouwens ook gepimpd(?) met glow in the dark sterren! (alleen geen aliens, want dan krijgen ze nachtmerries).
Eigenlijk moet ik ze een keer allemaal er af halen en dan met goede lijm (die niet loslaat) er weer terug op plakken!
Deze avond ben ik volgens mij best vroeg gaan slapenà op de bank in slaap gevallen en later maar bedacht ‘kom laat ik eens in me slaapzak gaan liggen’.
Dag 10 8 augustus Vrijdag
Eline had heel erg last van haar oor dus er werd besloten dat ze met haar naar de dokter zouden gaan en dat ik met de jongens maar moest gaan zeilen, (fijn zit ik daar in me eentje aan boord). Maar de jongens wilde niet gaan zeilen want het regende en ze waren de dag van te voren echt helemaal nat geworden. Maarja het is misschien grof als ik dit zo zeg dan moet je een beter regenpak kopen. Want aan zo’n regenpak heb je in zo’n regenbui als die van gister ook niet veel. En ja ik begrijp het ook wel ergens maarja ik vind het toch eigen een beetje eigen schuld, zeker als je er van uit gaat dat sander z’n regenpak was vergeten. Blond?
Ik wilde wel zeilen, maarja dan moet je wachten op hun voordat ze eindelijk willen.
Hehe het was op gehouden met regenen dus we konden. Dan denk je “oh we zijn zo bij die brug” maar wat een pokkestuk was dat nog zeg. En dan kom je eindelijk bij de brug, zie je bordjes en denk je ‘wacht die heb ik bij cwo gehad’ want wat ik heb geleerd is dat als het rood wit rood is mag je er niet door en wat doe al die kleine ^&%^$%^% bootjes die varen daar gewoon door heen! Nou ik doe eens braaf en ik ga bij die gele bordjes er onder door, maarja wij hadden natuurlijk weer precies de wind tegen en dan moet je opkruisen onder de brug! En ja hoor dan komen er bootjes die voor je langs gaan, waardoor jij weer door de wind moet gaan en je daardoor in de kant ligt, en ze zwaaien ook niet want als ze dat gedaan hadden had ik mijn middelvinger opgestoken (A). veel te grof, maar ze irriteerde me!
En wat mij ook is aangeleerd dat ik de vaargeul zo veel mogelijk moet ontwijken (grote bootjes enzo). Maarja als je hier buiten de vaargeul vaart loop je gelijk vast! En je moet nog steeds opkruisen. My day is getting better and better (not). Dan maar wel de vaargeul en al die rotbootjes irriteren. En dan vraag je normaal of er iemand anders wilt zeilen (want jij hebt al 2 uur gezeild) en nee ze willen niet. Maar jirri gaf eerlijk dat hij niet durfde ofzo. Maarja dan zeil je terwijl je het zelf eigenlijk ook niet meer zo leuk vind….
En dan vind ik het al helemaal niet meer leuk als ik na 3 keer nog steeds niet door de wind kom. Uiteindelijk besloten we een stukje terug te gaan en bij een eilandje liggen. Want ze hadden gezegd dat als we het niet meer leuk zouden vinden (ofzoiets) dat we dan ergens moesten gaan liggen. En het stomme was dat de windmolens (daar waar we naar toe moesten) best dicht bij waren. Maar door het opkruisen en die rotgolven ging het gewoon echt niet. En waarom ik niet aan reven heb gedacht? In het begin hebben we wel aan reven gedacht, maar toen vond ik het nog niet nodig…. Maar daarna heb ik er ook helemaal niet aan gedacht. En dan kan ik wel zeggen dat ik te druk bezig was met het zeilen zelf, ik vind het toch stom dat ik daar niet aangedacht heb.
We gingen dus bij dat eilandje liggen, naast een andere platbodem. En die mensen waren heel aardig we kregen thee en maakte een praatje. We probeerde Glenn te bereiken, met het nieuws dat we op ’t eilandje lagen en we niet verder wilde. Maar hun waren nog boodschappen doen en kwamen net van de dokter vandaan ofzo…. We moesten maar wachten. Dus wij wachten, later kregen we nog een telefoontje met dat we maar gewoon moesten gaan zeilen want waar hun waren was het zo rustig. Niks gemeens maar inderdaad achter de brug is het een stuk rustiger, maar zodra je de brug onderdoor ben is het heel anders, vind ik dan.
Dus wij weer zeilen. Maar ik kwam gewoon weer niet door de wind, dus jirri moest van mij zeilen maar hem lukte het ook niet dus zijn we weer terug gegaan. Glenn weer proberen te bereiken, maar dat lukte niet. Ja heb je constantijns nummer dan? Uhm nee. Ik had me mobieltje niet bij me, dus gingen we naar mijn moeder bellen om te vragen of ze ’t nummer even konden zoeken, hihi en door hoor je lichtelijke paniek door de telefoon:p maarja ik zelf was ook niet zo rustig meer(A). Constantijns nummer gekregen hem proberen te bellen. Grr ze doen het alle twee niet, we zagen de kraak wel aankomen. Er werd terug gebeld we moesten dan maar naar de kraak zeilen. Zucht daar hadden we ook niet zo’n zin in. Zonder fok dan maar. en de mensen waar we naast lagen gaven ons gelijk dat we niet meer wilde zeilen. Dicht bij de kraak zie ik dat Constantijn zijn regenpak/zeilpak klaar om aan boord te springen. En hij met dat irritante vrolijke gezicht van hem vragen of we nog verder gaan zeilen als hij aan boord is. Als ik het helemaal gehad heb moet je vooral dat niet doen. Maar gelukkig ging hij niet verder ofzo. Maar ik had het echt helemaal gehad en ging dus chagerijnig op de bank liggen. En hij ging met de rest praten over wat er nou verkeerd was gegaan enzo. Maar het enige wat ik dan kan doen is hem een dodelijke blik sturen(6). Eline is dus naar de dokter geweest en ze heeft (volgens mij) een dubbele oorontsteking, mega vervelend dus, ze gaat vanavond naar huis. Ook als is het nog maar 1 nachtje ze kan nog koorts krijgen dus is ’t wel beter dat ze naar huis gaat. Nog voor het eten is Eline naar huis gegaan.
Constantijn die wou nog gaan zeilen, erik ook. En toen hebben ze mij (en jirri dacht ik) meegevraagd. Maar jirri had er genoeg van (ik geef hem groot gelijk) en ik had eigenlijk wel weer zin om te zeilen. En dan denk je misschien dat ik gek ben.
Maar ik heb altijd na zoiets dat ik gewoon even chagrijnig ben (of wat langer) en daarna wil ik best wel weer gaan zeilen.(tenzij ik natuurlijk echt mega mega chagrijnig ben) dus zijn we weer gaan nachtzeilen (lees: het ontwijken van het schoonmaken v/d kraak). En ’t was best cool, je zag Amsterdam à de lichtjes. En natuurlijk de sterren (hoewel mijn sterrenhemel veel cooler is!). En natuurlijk ook pas weer terug komen als het schoonmaak gedoe al af is, oef wat zijn we slecht.
Glenn was met de jongens aan het pokeren (lees: inmaken met het pokeren). Ik kan niet pokeren(niet goed) en ik vind het saai, dus ik ging in de stuurhut zitten bij Erik en Constantijn.
Dag 11 9 augustus Zaterdag
Ik heb nog een tijd in de stuurhut heb gezeten, wat gezellig en vaag was. Die Constantijn he! Vervelend ventje! Ging weer mijn voeten op het plafond zetten… En heel de tijd in me zij prikken. Maar ik ben niet zo heel sterk, dus ik verlies steeds van hemL (ook al is die een beetje bezopenXD) grrr, ik krijg je nog wel:-@.
Om 4 uur ofzo, ben ik gaan slapen, maar ik kon mijn matje niet zo snel vinden, en nee ik doe het licht niet aan als de rest al lig te slapen. Overigens ik wist wel waar die lag, achter een bank, maar daar kon ik niet bij. Dus ben ik zonder matje gaan slapen, dit slaapt niet eens zo slecht en ’t slaapt beter dan dat je op een vletje ligt zonder matje(hier spreekt ervaring).
Wordt je ’s ochtends wakker door een Constantijn die rond banjert, geeft hem een dodelijke blik en probeert weer verder te slapen. Maar hij kijkt je raar aan, omdat je zonder matje ligt, “je had ook die bij de trap kunnen pakken en je had ook het licht aan kunnen doen blabla”
Jaja het zal allemaal wel, rustig wakker worden, spullen inpakken, laatste schoonmaak dingen. En dan wachten totdat de eerste ouders aankomen en dan als ze er zijn snel koffie zetten, zodat je niet mee hoeft te helpen met de spullen te sjouwen (6). Koffie op ’t dek zetten, lunch ook op ’t dek zetten en wachten op me mamaJ. En dan natuurlijk me broer een mega knuffel geven, maar om de een of andere reden rent hij altijd weg, vaag hoor L. Nog even kletsen, geiiriteerd worden door Constantijn( lees heel irritant in je zij geprikt worden), terug irriteren en vervolgens een gevechtje beginnen. Maar dat is heel gemeen want als hij mij prikt is het goed, maar als ik hem terug prik dan hang ik gelijk met mijn hoofd in het water.
Wat door Constantijn en Gertjan gebeurde (die Gertjan prikt mij dus ook heel vaak, foei!) en het leuke is dat ze allebei niet tegen kietelen kunnen(6) yeah!
En het vervelende is ook dat de mensen het alleen zie als ik het terug doe, alsof ik er om vraag! Puh ik krijg ze nog wel!
Nog een tijdje daar staan, zodat iedereen kan bij praten. En zodat Constantijn en Gertjan mij langer kunnen irriteren, hmpf!
Natuurlijk moesten we ook nog de namen van ons op de badeend zetten en daarmee op de foto (in ons kampuniform/poloiets), smile!
De champagne fles overhandigen. Sander overhandigde hem aan René. Ik snap het toch niet helemaal, is die champagne dan zo vies dat je die dan maar aan de loodsen geeft??? En zo ja dan snap ik het wel hoor:-p
En dan eindelijk in de auto richting huis! Home sweet home met een normale douche! Leve de beschaving!
Door mariette van Heeren
Wat nu volgt is een verslag van een zomerkamp, maar niet zomaar een zomerkamp, nee! Ontsteek uw kaarslicht, uw zaklamp of TL-buis! Kruip in de hoek, in uw slaapzak in uw stoel, en lees! En huiver! En lach! En geniet! Van het verslag van…..
Het Zomerkamp van de Wilde Vaart 2008
Dag 1. ( Wo. 30-07-’08)
Vamos!
Eindelijk was het dan zover. Het absolute hoogtepunt van het scoutingjaar voor welke speltak dan ook; het zomerkamp. De dag ervoor hadden we al urenlang voorbereidingen getroffen. Dusdanig lang dat je het wel een onofficiële zomerkampdag kon noemen. Maar nu was dus de allereerste dag volgens officiële telling. Zoals de traditie wil begon deze dag met slepen. Geen verrassing dus. Er was gelegenheid om wat uit te rusten (ja, daar begínt de WV haar kampen mee) en in het ruim van de Kraak werd dan ook flink niets gedaan. Wel stond voor de vorm het fenomenale Abeltje-bordspel op de ‘’salontafel’’ en om het gehoor te plezieren stond de alweer tiende (!) Kamp-CD op. (Ditmaal onder de titel ‘’Goddelijk’’ ofwel ‘’De Perfecte CD’’) We werden uit de rust verstoord door een verplicht nummer zoals een sluis om het Merwedekanaal in te komen. We stonden op onze bootjes (De motorvlet en de Schouw waren mee) terwijl de Kraak de sluis in draaide. Wij waren er ook klaar voor, doch wachtten wij onze beurt af. Wat meer is dan je kon zeggen over een andere boot-bestuurder, die het nodig vond om éventjes voor te piepen. Deze man zag het niet zitten om, geplaagd door zijn geweten, de nacht woelend en draaiend door te brengen, en deze Barmhartige Samaritaan was dus zo goed om via de sluiswachter(es) een euro aan ons door te spelen. Deze overhandigde het muntstuk met een gevleugelde John F. Kennedy, Marthin Luther King, Gandhi- achtige quote; ‘’Dit is van die kl**tzak die voordrong’’.
Onze ligplaats voor de avond was net voorbij de MTC-locatie naast het kanaal. Daar werd de spaghetti met gevaar voor eigen nieuwe brandschone kamp-polo gemaakt door Jirri, en door de rest werd gesmul-smuld. De rest van de avond werd doorgebracht op ons door kaarsen verlichte privé terras op het dek van de Kraak. Die nacht werd men BADEND in het zweet wakker. Want het was echt bijzonder, bijzonder benauwd.
Dag 2. (Do. 31-07-’08)
Is het dan zo k*t?
Er waren motorproblemen met de Kraak. Die waren op de eerste dag al geconstateerd, er was zelfs hulp ingeroepen van een aantal technici van de groep. Maar vandaag werd er nog meer actie ondernomen met hulp van professionele monteur. Terwijl Glenn, Constantijn en Menno bij de Kraak bleven om zich over die problemen te bekommeren, vetrokken de Schapen op eigen houtje naar de stad Utrecht. Met de Tram en de Benenwagen werd er onder het mom ‘’nog wat boodschappen halen’’ door Utrecht gereisd en gestruind. Er werd daar van alles gekocht, maar weinig om te bewaren, het was vooral om te verkoelen en het lessen van de dorst. De temperatuur was namelijk heerlijk zomers. Allen waren onbekommerd en zalig onwetend. Want toen we bij de Kraak waren werd er een spoedberaad bijeen gelegd. Waar wij een maagstoot van jewelste kregen. Jawel, een shock to the system.
De Kraak is kapot. En hij gaat het voorlopig niet meer doen ook.
Dit betekende dat het vaarplan zoals wij dat kenden van de baan was, en dat eigenlijk alles op losse schroeven stond. Het directe gevolg was dat we op een hike zouden vertrekken. En geen gewoonlijke Rondje-rond-de-Kraak-hike. Nee, een Hike XXL met hoofdletter H. Een Hike waar daadwerkelijk wat op het spel staat! De bedoeling was dat we in drie dagen naar een scouting-eiland zouden reizen om daar de rest van het kamp in legertenten door te brengen (klinkt als een goed boek; De Wilde Schaepekoppen en de reis naar Scouting-Eiland). ‘’When the going gets tough the tough gets going’’ – aldus Glenn Seefal. We pleegden de nodige nood-telefoontjes naar huis (want er zouden door clubleden nog benodigde spullen gebracht worden vanaf Dillenburg) Toen was het tijd om de bagage te splitsen, de belangrijkste spullen moesten mee, en de rest bleef achter op de Kraak en zou zondag naar het eiland worden gebracht door alweer, leden van de groep. In de avond werd er genoten van de relatieve luxe van de Kraak – slapen op een bank!
Dag 3. (Vr. 01-08-’08)
Het leven is geen b*tch, het leven is een dame
Een nieuwe maand. Een nieuw begin. Een schone lei. Afgelopen nacht werd het land geteisterd door stromend, geselende regen. Angstig werd daarnaar geluisterd in het ruim van de Kraak – toch niet uitgerekend op DEZE dag? Glenn deed gelukkig een kogel/anthrax-brief naar Piet Paulusma uit de deur, want des middags scheen de zon. En misschien heeft Glenn die arme Piet nog afgetuigd ook, want het bleef écht de héle dag droog.
De schouw werd afgeladen. De vlet werd afgeladen. De motorvlet werd opgestart. De sleeplijn werd verbonden. En met enige droefgeestigheid zagen wij de Kraak uit ons zicht verdwijnen. Zouden wij haar ooit nog terugzien? Met deze gedachten in ons hoofd voeren wij in de sleep het Amsterdam-Rijn Kanaal op. Via een aftakking van dit kanaal voeren wij door, zover als wij die dag zouden kunnen komen. In deze aftakking waren er ontelbaar vele bruggetjes. De ene nog lager dan de andere. Met de mast uit de mik, en op onze hurken in de kuip kwamen de meeste toch onderdoor. Tot op een bepaald punt. Waar wij werden geconfronteerd met een brug van slechts 90 cm hoog. Uitdaging was het sleutelwoord van dit nieuwe deel van het kamp, en dit was zeker niet de minste. Op het terrasje enkele meters voor deze uitdaging gingen wij eens rustig bedenken hoe we het gingen doen. Het idee van volhozen was eerst nog lachwekkend, later kreeg die bespotting een zure bijsmaak toen het idee van volhozen daadwerkelijk realiteit werd. De spullen uit de Schouw werden op de brug gedumpt en met koelboxen werd er door Mariëtte en Eline er in een bijzonder rap tempo water in de kuip geklokt. Deze hele procedure schijnt een unicum te zijn. Voor de Schouw tenminste. Na deze manoeuvre vervolgden wij onze tocht door het vermaledijde kanaal. Toen we onze slaapplek hadden gevonden in een jachthaven was het tijd om de rammelde, knorrende magen te vullen met Nasi. Er werd in etappes gekookt, eerst de rijst, dan de saté, dan de rijst met de nasikruiden en ga maar door. Het was omslachtig. Het was langzaam. Het was heel erg hike. Het probleem was om alles warm te houden en zo’n 2 en een half uur later ging het ons toch wat te lang duren. Bovendien was De Gasbrander Van Sander (geen merknaam) leeg. Dus, gehuld in het strakke, schone en droge uniform gingen de voorzitter en een paar apostelen op zoek naar hulp in één van de jachten die er ook aangemeerd lagen. Dat het uniform deuren opent die voor andere mensen gesloten blijven was hier alweer bevestigd. En zo konden wij nog genieten van een echt overheerlijke Nasi. (Ondergetekende zou de restanten in de plomp kieperen, maar heeft boven het water toch maar alles naar binnen geschrokt) De avond expeditie bestond uit een zoektocht naar een Kroeg, maar de enige in de buurt bleek coffeeshop De Steeg te zijn. Het leek Glenn niet pedagogisch verantwoord om daar binnen te gaan. Onno kwam nog langs om wat gewenste spullen langs te brengen. Waaronder de veel gemiste boomblaster en een superieur kookstel. Bedankt nog daarvoor Onno. Die avond werd er met zes man in de Schouw geslapen. Dat is wel erg knus. En dat is wel een heel erg understatement.
Dag 4. (Za. 02-08-’08)
Willem-Jan heeft een Snoor
Ontbijt. Afvaart. Sleep. We vervolgden onze weg. In een sluis kwam de begeleiding erachter dat hun riemen nog in de vorige jachthaven lagen. Teruggaan was geen optie. Dus werd er alweer hulp van de groep ingeschakeld. (Zonder al deze mensen hadden wij het gewoonweg niet gered.) Vandaag werd er ook voor het eerst eens gezeild. Eerst een miserabel stukje dobberen in een windstil kanaal, maar op het Brassemermeer was het eindelijk weer eens knallen. Vele van ons zaten voor het eerst op de Schouw, dus het gedoe met de zwaarden en de wel erg lage giek was nog even wennen. Dit in combinatie met de grote hoeveelheid bagage zorgde ervoor dat wij zo’n beetje door het vaartuig heen rolden. De choreografie van de bemanning in de Schouw moest nog worden geperfectioneerd, zoveel was duidelijk. Na een vette bek gehaald te hebben in de Kwalitaria/eetwinkel (lees; ordinaire snackbar) vonden wij onze nieuwe plaats in een jachthaven. We waren echt
precies op tijd met de huik; toen het laatste koordje was geknoopt nam Piet Paulusma wraak met een stortbui van jewelste. De riemen en overige spullen werden langs gebracht door Folker en Mirjam. De havenmeester van de jachthaven had een goed idee; eerst was het de bedoeling om in een boot-loods te slapen, maar een andere optie was het slapen in een woonark. Deze havenmeester en Ark waren beiden klassiekers. Havenmeester Piet was één van de laatste van zijn soort, een man zoals die tegenwoordig niet meer gemaakt worden. Een oude baas met sneeuwwit haar die zijn zinnen doorspekte met scheldwoorden. (Het g*dv*rd*md mij niet wat jullie doen in die ark, als jullie er maar geen t*r*ngzooi van maken, dan zit ik g*dv*rd*mme in de boot’’.) en de Ark was er één die volgens vaste klanten van de jachthaven er al 40 jaar lag. Op het moment werd het drijvende huis verbouwd, maar de eigenaar was op vakantie daarom was er voor ons
gelegenheid om er de nacht door te brengen. Ondanks enkele blootliggende stroomdraden en spijkers die uit de grond staken was het er voor ons fantastisch vertoeven dankzij stromend water, sanitair en panoramaramen met uitzicht over het meer. De avondmaaltijd besloten we maar niet daarbinnen te bereiden, omdat de bewoner best vreemd op zou kunnen kijken als hij terug kwam in zijn huis gevuld met pannenkoek aroma. Dus dat deden we onder een afdakje. Resultaat waren de beste hike-pannekoeken ooit. Dat is op zich natuurlijk niet zo heel erg moeilijk te behalen (wie heeft het ooit klaargespeeld met slechts zijn blauwe gasbrandertje?) maar het is in ieder geval een compliment.
Dag 5. (Zo. 03-08-’08)
‘’…..In de boot.’’
Langzaam ontwaak je, je bent warm en droog, er lekt geen vocht op je neus, je wordt niet bekneld door een bankje, een plankje of een doft. Je hebt een nachtje warm en droog geslapen, je opent je ogen……en je ontdekt dat je in een woonark ligt. Dat is waar ook! Geweldig is dat. Eigenlijk wilden we er niet weg, maar na een douche in de jachthaven (herboren!) en een ontbijt op het terrasje van voorgenoemde jachthaven gingen we toch maar weer eens een stukje zeilen op het Braasemermeer. Een zeiltochtje waarbij boeien uit het niets voor je boeg verschijnen en de klapgijpen niet op twee handen te tellen zijn. We hadden al een aardig stukje zeilend door de regen doorgebracht. Toen Glenn en Constantijn ons meedeelden dat we het hele stuk terug moesten naar Oude Wetering omdat de tenten voor het scouting eiland daar afgeleverd zouden worden. Grommend, en mompelend legden we ons neer bij dit nieuws en gingen weer…..terug.
Toen we in de buurt dobberden, zagen we in de verte, aan de horizon een boeg verschijnen die ons erg bekend voorkwam. En jawel hoor, de eerste gouden zonnestralen van de dag door die door de wolken heenbraken, onthulden het blinkende, schitterende staal van de Godenboot, Het Moederschip, De Caravan, De Plaats Waar Het Altijd Warm Is, de brenger van liefde, geluk en vreugde; De ijzeren Kraak. Een vlaag van kippenvel joeg over onze rug toen het eikenhouten naambordje te lezen was, en de begeleiding ons veelbetekenend aankeek; verrassing! Aan boord van de Schouw bleek er al voorkennis te zijn; Mariëtte had als een SMSje ontvangen, maar het voor ons verzwegen. Wat maar weer eens bewijst hoe zalig de onwetenden zijn. Deze historische, triomfantelijke terugkeer van De Kraak bracht warmte en geluk in onze harten, en terwijl uit de boomblaster het toepasselijke nummer ‘’Pretty Woman’’ schalde (de Kraak is mooier dan welke vrouw dan ook, toch?) roeiden wij energiek naar het symbool van hoop toe, om daar de helden en koningen te begroeten die ‘m bij ons
hadden teruggebracht. Ook dank voor iedereen die zijn handen heeft vuilgemaakt om haar te redden en reanimeren. Het was het waard.
Eenmaal aan boord stortten we ons in een decadentie en luxe met friet, kipcorns, kroketten, mexicano’s en kaassouflés en werd als avondprogramma, verzorgd door de filmcommissie, genoten van een stuk audiovisueel entertainment in de vorm van de politie/actie/komedie Hot Fuzz. Gewoon….omdat we dat kúnnen.
Dag 6 ( Ma. 04-08-’08)
Hollands Monaco
Vandaag maakten we de Digros in Oude Wetering onveilig, en haalden we er vreten en zuipen. We genoten van een heerlijke brunch met harde broodjes op het dek. Toen sprongen wij weer op de Schouw en trokken verder, de wereldstad verlatend. Na een flinke tijd zeilen in vrij nauw vaarwater, en lastige duizeligmakende manoeuvres voor een brug kwamen we op wat groter vaarwater. Daar werd naar hartelust gezeild (het Schouwballet was inmiddels geperfectioneerd) De Kraak gooide haar anker uit, en iedereen deed waar ‘ie zin in had; zwemmen, watergevecht met supersoakers, boekje lezen en natuurlijk luieren. De bijzondere avondmaaltijd bestond uit een exclusief macaroni gerecht. Maak-je-eigen-maaltijd stijl, met pasta en de mogelijkheid om zelf de gewenste ingrediënten toe te voegen. Als je eventjes je ogen sloot met in je mond de smaak van tomaat, mozzarella en salami, een warm briesje op je gezicht, het geluid van motorjachten en privé jets in je oren, waande wij ons toch even in de mediterrane sferen. Als toetje vergrepen wij ons ieder aan een halve honingmeloen, wat naast maagpijn nog meer resultaten had in de vorm van een meloen-monster met ham als tong en olijven als ogen. Het avondprogramma bestond uit nachtzeilen met Constantijn. Toen we tien minuten weg waren moesten we al eventjes terug om de reeds natte kleding te vervangen en toch maar een regenpak aan te trekken. We vertrokken toch weer en wat volgde was een gezellige zeil-sessie van zo’n drie uur lang. Op het donkere meer was het lastig navigeren en dus duurde het even om het gat te vinden waar we uit kwamen (of is dat een erg verkeerde woordkeus?) Eenmaal op de kraak prepareerde Oom Erik een bittergarnituur om met twee woorden aan te spreken.
Dag 7. (Di. 05-08-’08)
Planetarium in de Kraak
Vandaag zeilden we op eigen gelegenheid naar Aalsmeer om daar boodschappen te doen. En Aalsmeer is een stad waarin de veelbesproken vergrijzing van Nederland tastbaar wordt. De oude dametjes in rolstoelen waren ontelbaar evenals de opticiens, die op elke straathoek en elke steeg zitten. In Aalsmeer waren en verschillende missies om uit te voeren; boodschappen doen voor een avondmaaltijd en op zoek naar glow in the dark sterren. En dat leest u goed want tijdens het kamp was op één of andere manier het idee ontstaan om een sterrenhemel te creëren op het plafond van het ruim van de Kraak. Mariëtte en Eline waren bijzonder geslaagd in deze missie, want zij kwamen terug met pak ‘m beet….200 van die sterren (en manen, en aliens en zelfs Disneyfiguren!)
De boodschappen bestonden uit de ingrediënten voor een bijzonder Mexicaanse Burrito-maaltijd (wat zo onderhand wel vaste prik is geworden). De avond was gevuld met zinloze discussies over het programma van de avond. De oplossing was een gesplitst programma, dat uiteindelijk toch gewoon één programma werd namelijk het kijken van een film op de Kraak. Op het programma stond de bondfilm Casino Royale. En dat is, bij gebrek aan een betere term, tsja…gewoon een vette film. Toen alle lichten van de Kraak gedoofd waren genoten wij van de (nog incomplete) sterrenhemel boven onze neus.
Dag 8. (Wo. 06-08-’08)
Damsko Express
We werden, voor onze maatstaven, veel te vroeg gewekt (om 8 uur) en prepareerden voor vertrek. Met duffe, slaperige hoofden dobberden we een tijdje in de Schouw. Na flink wat opkruisen in nauw vaarwater (de favoriete bezigheid van elke waterscout) vroegen we menigmaal om sleepjes om onze deadline van 2 uur te halen. Maar men ging ofwel de andere kant op, of keek de andere kant op. Gelukkig streek iemand over zijn hart en nam onze sleeplijn aan boord. Precies op tijd werden wij herenigd met de Kraak en haar passagiers, nu zelfs een paar extra want er was een gestrand gezin met motorpech aan boord genomen. Met een sleep van de motorvlet, de schouw en daarachter de defecte notendop van onze gasten begon de reis door de hoofdstad van ons land. In de IJhaven stond een junk met een voorliefde voor boten ons met open armen op te wachten.
Er werd aangelegd. Er werd gekookt. Er werd Nasi naar binnen geschoven. Er werd vertrokken naar het denderende nachtleven van doordeweeks Damsko. Na een flinke wandeling kwamen wij aan in het centrum van de bruisende stad. Een oversteek van de Dam en een bezetting van het terras van een Ierse pub waren de eerste acties ondernomen. (het enige wat deed denken aan het land van de fairies met potten goud en bloederige revoluties was de taal die het personeel sprak). De wallen met de befaamde rode dames achter rode ramen (als rode koopwaar in rode kramen) werden ook met bijzonder veel ontzag bekeken. En we deden de boodschappen voor de volgende dag toch maar niet in de Porno Supermarket.
Ons bezoek aan terras Brederode bewees maar weer dat we toeristen in eigen land waren. De serveerder fluisterde de rekening voor onze twee cola en twee ijsthee. Het totaal van 20 euro en de individuele prijs van vijf euro kwam vooral bij Sander aan als een klap in het gezicht. Het duurde wel even voordat hij erover ophield.
Amsterdam is een erg gezellige stad, maar je hebt in het centrum echt niet het idee dat je in Nederland loopt. Het is eerder een abstractie van alles wat Nederlands is. Bovendien word er op terrassen met je gecommuniceerd in het Engels met een Nederlands accent. Alle stereotiepen die je ooit over Amsterdam hebt gehoord passeren ook de revue. Zo kwamen we op de heenweg naar het centrum al een aantal dealende/gebruikende junks tegen, en wordt je op de wallen door schimmige figuren allerlei soorten verdovende middelen aangeboden. In de rustigere delen zie je ook het standaard Nederlandse straatbeeld. De grachten, de grachtenpandjes en oude auto’s daarlangs geparkeerd. Het is toch een plek waar je een keer geweest moet zijn.
Dag 9. (Do. 07-08-‘08)
Donder en bliksem voor Pampus.
Wij lagen knus in onze slaapzakjes. Buiten regende het erg hard. We hoopten vurig dat het wat minder zou gaan worden. Dat was gelukkig voorlopig het geval. Want we konden droog naar de C-1000 op de hoek lopen om daar de boodschappen voor het avondmaal te doen. Dus na alles wat bij ontwaken en opstarten en het begin van de dag hoort sleepten we Amsterdam uit, om te gaan zeilen op het Markermeer. Dit deden we met beide zeilboten met op de Schouw Constantijn, Eline en Mariëtte. En op de vlet Jirri, Sander, Niels en ondergetekende. Het regende inmiddels gemiddeld hard. Glenn adviseerde voor afvaart nog een rif in het zeil, maar toen we een uur later gedeprimeerd in de regen ronddobberden met weinig meer dan een *zuchtje* wind bleek die tip ons niet van pas te komen.
Toen we zo’n beetje op het grote, open gedeelte van het Markermeer waren, begon het een tikje harder te regenen. Bij die regen kwam nog wat regen. Wat extra regen. Wat dubbel extra regen, en daarbovenop ook nog eens gratis en voor niets wat bonusregen. Dit was geen regen meer, dit was De Zondvloed, Het Einde Der Tijden, Het Armageddon Van Water. Dit was regen die ervoor zorgde dat we zeilend hoosden, of hoosend zeilden. Ja, dit was een hoogte én diepte punt in mijn scoutingcarrière, en een grove belediging voor mijn regenpak. Dat was namelijk binnen minuten absoluut, totaal en compleet doorgelekt. Ook de andere lagen van mijn kleding moesten het ontgelden; Reddingsvest, regenjas, gewone jas, uniform, T-shirt. En dan begin ik nog niet eens over de sokken en ja…..onderbroek.
De regen trok een gordijn van water op en voor lange tijd was er op het Markermeer niets te zien naast onze boten, de regen die het wateroppervlak raakte en de schim van het Eiland Pampus. Na wat heen en weer bellen met Glenn, bleek dat de Kraak daar op ons zou wachten. Het zal duidelijk zijn; nog nooit hebben we zo graag voor Pampus willen liggen.
Eerst was de stortvloed van regen vervelend (die ging intussen nog steeds door), maar toen elke vezel textiel verzadigd was met H2O, en we een schijnbaar einddoel hadden was er geen reden meer voor treurnis. De natheid wende, en voelde op den duur even gewoon als een droog pak. De humor was ervan in te zien, en sloeg de sfeer dus om van chagrijnig naar ongebruikelijk vrolijk. Dit had vele achterlijke, niet te citeren kreten en liedjes ten gevolge. En zelfs het nuttigen van natte borrelnootjes! Kortom; feest, feest, feest!
Maar ook deze sfeer kreeg een randje van onheilspellendheid toen aan de horizon, naast de schim van Pampus nog iets anders te zien was. Namelijk zo’n grijze pilaar, een trechter van wind en water. Dit bleek later géén waterhoos te zijn, maar één of ander onschadelijk meteorologisch verschijnsel. Alsnog was het destijds genoeg om The Fear of God in ons te stoppen, eventjes een klein schietgebedje te doen en te denken dat ons laatste uurtje had geslagen. We waren daarom erg blij om de Kraak te zien liggen, en minder blij toen Glenn riep; ‘’Ga maar gewoon door! Jullie zijn al over de helft!’’
Gelukkig verdwenen toen, plotseling, als bij toverslag de grijze donderwolken, en binnen 5 minuten was de lucht blauw, streelden de zonnestralen onze gezichten en verschenen uit het niets weer boten op het meer. Nu was er weer gelegenheid om op te drogen en met veel wind en zon te zeilen. Of zoals ‘’Buschauffeur’’ Erik al zei: ‘’Al deugde de maaltijd voor geen meter, als het toetje lekker was heb je goed
gegeten’’.
Dus na alles wat bij aanleggen, afslaan, eten en afsluiten het einde van de dag hoort gingen we naar ons knusse bedje toe. De wervelwind en storm van de dag teisterde de dromen, maar bij nachtelijke ontwaking bleek, tot opluchting, dat alles veilig, droog en rustig was.
Dag 10. (Vr. 08-08-’08)
Noordzee-Light
Regen. Harde regen. Zeilen en afvaart verplicht om 12 uur. Een bescheiden staking volgde, want we hadden de buiten-douche van gisteren nog in ons achterhoofd. Een luttel kwartier later scheelde de hoeveelheid water uit de lucht al aanzienlijk dus waren we wel bereid om te vertrekken. Er stond een aardig briesje buiten, en dapper sprongen wij aan boord van Schouw. Voor een groot deel ging het zeilen uitstekend. Een beetje hard, maar dat mag. Toch? Er zijn echter grenzen. Die ontdekten we toen we op nóg groter open water kwamen. Je weet dat het erg is wanneer golven aan de hoge kant, over het opgetrokken zwaard de boot inslaan. Daarom zochten wij onze heil op een eiland met aanlegmogelijkheden; de Hooftplaat. Daar mochten we aan de grote Schouw van een gezin gaan liggen, en zorgde het blinkende blauwe uniform dat we, ongevraagd uiteraard, op thee werden getrakteerd. Het kamp was tot nu toe erg Urban, daarom namen sommigen van ons deze gelegenheid aan om de natuur in te trekken. Jirri, Niels en ondergetekende kwamen erachter dat de plaat ietsje groter was dan verwacht. Op één van de vele pauzes op deze tocht zaten wij aan de rand van de plaat. Daar keken we uit over de watermassa die ons zojuist had verslagen. Het water kolkte, bruiste, en de golven sloegen tegen de gelegde stenen randen van de plaat. Het leek wel op een kleine Noordzee. Wij waren het in dit moment van bezinning eens over het oversteken van het meer; ‘’Dit gaat ‘m niet worden’’- Wat inmiddels tot onofficieel motto van het kamp was verworden. We struinden terug naar de schouw en telefonisch kregen we van Glenn te horen dat de Kraak ons niet zou oppikken en dat we het maar weer moesten proberen omdat het prima weer was. Hij doelde waarschijnlijk op het zonnetje. Want de wind had niet afgenomen, al zou je dat al snel veronderstellen vanuit de luwte gesproken. Dus, met gezonde tegenzin gingen we het maar weer proberen. Achteraf, was dit waanzin. Deinend op de golven, royaal water makend namen we het weer op tegen een aantal elementen. Niels sloeg de spijker op zijn kop met de quote; ‘’We gaan terug, ik wil nog niet dood.’’. Iedereen was het hier mee eens, en we genoten nogmaals van het moment dat de kracht van de wind uit het zeil verdween en de luwte en rust zich om ons sloot. Het gezin met de Schouw was totaal niet verrast om ons terug te zien. De Kraak kwam in zicht, en via de telefoon kregen we te horen dat we er heen moesten, wat best logisch was, maar de Kraak lag wel verder dan we bij onze vorige pogingen waren gekomen, dus het werd nog even doorbijten. De lijnen werden aangepakt door behulpzame leiding, terwijl wij de boel op-doekten en afsloegen werd de grootte van de golven extra duidelijk. De
vlet stuiterde op de golven waardoor het onmogelijk was om te blijven staan. Het restant van de dag verliep rustiger. Eline moest helaas, net voor de eindstreep, het kamp verlaten vanwege een dubbele (!) oorontsteking die eerder deze dag al bij haar was geconstateerd. Er werd een exquise maaltijd genuttigd die bereid was door Erik (geheim recept!) En de nodige corvees werden gedaan. Door sommige werd zelfs nog even in het donker gezeild. Wij gingen bij wijze van ‘’vermaak’’ ook nog even een spelletje poker spelen met Glenn. De laatste keer dat we dat deden was vorig herfstkamp, en er was een reden voor dat we het sindsdien niet meer hadden gespeeld. Deze keer ging het beter. We hielden het langer uit dan tien minuten. Wat ofwel betekend dat wij betere pokerspelers zijn geworden ofwel dat Glenn geraffineerder is geworden in zijn methodes. Ik vermoed het laatste, want een paar uur later zaten wij alsnog vernederd, en berooid aan de pokertafel. Hrrmm, bedtijd dan maar.
Dag 11 (Za. 09-08-‘08)
Vamos! (Part II)
De dag van vertrek dus. Met veel moeite werd er ontwaakt. Alle spullen werden naar boven getransporteerd en veel te laat werd er, gezamenlijk met de toen al aanwezige loodsen ontbijt genuttigd. Het stokje (fles champagne) werd van voorzitter naar voorzitter overgedragen en de nodige groepsfoto’s werden genomen. We sprongen in de auto’s en scheurden met gierende banden naar Dordrecht. Niets dan de geur van verbrand rubber en slecht schoongemaakte randjes op de Kraak herinnerde nog aan het zomerkamp van de Wilde Vaart. De Kraak was nu het domein van de Loodsen. Het kamp leefde nog voort in onze hoofden terwijl we thuis weg droomden op onze heerlijke zachte bedden…..
Het was een kamp van veel gezelligheid, kleine en grotere obstakels van niet-alleen materiële aard. Een kamp met avonturen, verrassingen en uitdagingen. Een kamp van opluchting en een paar tegenslagen (die uiteindelijk ook weer opluchting brachten) En vooral ook een kamp dat heeft gezorgd voor nóg meer waardering van de Kraak en diegenen die ervoor zorgen dat hij blijft draaien. Ik wil iedereen die het mogelijk heeft gemaakt bedanken. Niet alleen de leden van de Wilde Vaart en de begeleiding, maar ook iedereen die langs is geweest om de broodnodige vergeten spullen langs te brengen.
Dus, om het maar cliché te eindigen; Op naar volgend jaar!
Davey Snoek.